Mensen die al een tijdje met computers doende zijn hebben ongetwijfeld al gehoord of gelezen over de MBR, de Master Boot Record, en wat is dat eigenlijk? Wel heel eenvoudig, dat zijn de eerste 512 bytes (eerste sector, ook wel bootsector genoemd) van de eerste harde schijf, "C:\" voor de windowers, "hda" of "sda" voor de linuxers.
Wat is daar zo speciaal aan?
Wel het bevat een programmeke dat door het BIOS uitgevoerd wordt, vlak nadat deze de aanwezige hardware heeft "bekeken", en dat het opstarten, of op-booten, van het systeem mogelijk maakt.
Het (BIOS, Basic Input Output System) zit in die chip op het moederbord die je er kunt uitpeuteren maar dat doe je best niet.
Na een "normale" linux installatie wordt er in de MBR verwezen naar waar hij de "Opstartmenu" kan vinden en de kernel, daarom maakt het weinig uit op welke partitie of harde schijf je de linux hebt geplaatst, hij vindt het wel. Windows daarentegen wil altijd de eerste partitie, en dat moet bovendien een "primaire"partitie zijn. Als je de twee dus naast mekaar wil plaatsen op één HD, moet je beginnen met windows.
Bij een standaard installatie van een linux distributie zal die normaal de MBR "overnemen" maar in zijn opstartmenu zal hij wel de Windows installatie vermelden zodat je gewoon kan kiezen wat je opstart. Als je bij een eerste installatiepoging van Linux schrik hebt, kan je kiezen om de MBR niet te laten overschrijven, nl.door linux te laten op-booten vanop een diskette, maar eigenlijk is er geen echt risico, want met een windows-systeem-diskette en vervolgens het commando "fdisk /mbr" is de oorpronkelijke toestand hersteld!
Ook in Linux kan je die 512 bytes van de MBR netjes kopiëren en ergens elders veilig onderbrengen! In "Tips en Tricks" kan je lezen hoe je daarbij tewerk moet gaan.
Tijdens de installatie van linux wordt er gevraagd naar Lillo of Grub, wat is dat?
Welnu dat is de opstartmenu waar de MBR naar verwijst en waarin je kan kiezen wat je opstart: Ubuntu, Mint, Knoppix, Kanotix, een andere linux-versie of toch nog eens die oude WindowsXP. Vroeger werd veelal Lillo gebruikt maar de laatste jaren neigt men meer naar GRUB. Wat er precies op het scherm verschijnt bij het opstarten kan je achteraf nog aanpassen naar je eigen goesting, nl. door het editten van het bestand /boot/grub/menu.lst.
Vanaf GRUB2 is het iets moeilijker. Om de zaken daar naar je hand te zetten moet je al in drie bestanden terecht:
/boot/grub/grub.cfg bevat de menutitels en kan je beter niet "aanpassen" want bij elke nieuwe kernel wordt de oorspronkelijke toestsand hersteld.
/etc/default/grub bevat GRUB_TIMEOUT waarmee je de "wachttijd" kan aanpassen (default = 10 sec).
/etc/grub.d/ bevat het bestand "*40_custom" waarmee je het opstartmenu kan aanpassen.
Volledige uitleg omtrent een en ander is te vinden op: http://ubuntuforums.org/showthread.php?t=1195275
Voor de hand liggend is het alvast het verlangen om oudere kernels, die nog nutteloos in het opstartmenu vermeld worden, te verwijderen. Bij iedere overbodige kernel horen 3 bestanden die je kunt verwijderen in synaptic: Linux-image, Linux-headers en Linux headers generic. Eenmaal verwijderd zal het Grub2 opstartmenu die niet meer vermelden.
Wanneer in het menu een linux-keuze wordt gemaakt zal de fameuze "kernel" worden ingeladen die de essentie van het systeem aan boord heeft, daarna is het de beurt aan "initrd" die zorgt voor het initialiseren van verdere software en o.a. voor het "niveau" van onze linux sessie, het "runlevel". Misschien verkiezen we, om eens, zoals de echte cracks, alleen achter de schermen te gaan werken, op runlevel2, in "character- of commando-mode". Voor niet ervaren linuxers zijn in dit geval vooral twee commando's van belang, en dan nog als "systeembeheerder" of "root", nl. "shutdown -r now" om herop te starten of "halt", om de sessie te beëindigen. De "power-switch" gebruiken om te stoppen is nooit een goed idee!
Op die "root" komen we verder nog terug maar dat is alvast de man die het helemaal mag verknoeien, terwijl de gewone gebruiker of "user", dat alleen mag doen met zijn persoonlijke instellingen en data, gelukkig maar!
Met een beetje geluk weten we nu genoeg om vanaf een "liveCD" een eerste installatie poging te wagen!
Om dat stap voor stap te doen neem je best een kijkje op de volgende pagina.
 |