EP6T: DXpedition to Kish Island in Iran
)
Πού είμαι...». Κούνησα το κεφάλι μου να ξεθολώσω. Κοιμόμουνα... Κοίταξα τριγύρω. «Ναι μωρέ. σε αεροπλάνο είμαι. Αλλά ποιο αεροπλάνο;» Άλλαξα 8 αεροπλάνα για να πάω στο νησί Kish και να ξαναγυρίσω σπίτι. Ήμουν για πάνω από 20 ώρες μέσα σε κάποιο αεροπλάνο κι άλλες 20 ώρες σε κάποιο λεωφορείο ή αυτοκίνητο! Γύρισα το κεφάλι μου κι είδα τον Ρον, PA3EWP, να κάθεται δίπλα μου. Κοιμόταν κι αυτός. Έψαξα για τους υπόλοιπους. Ένιωσα κάπως πιο ασφαλής ψάχνοντας και ανακαλύπτοντάς τους έναν έναν. «Τι περιπέτεια» σκέφτηκα, «δεκαπέντε μέρες που έχουν συρρικνωθεί σε μια μακριά μέρα».
Η ιστορία μας αρχίζει κάπου τρία χρόνια νωρίτερα. Τότε που ο Πάτρικ ON4HIL και οι άλλοι φίλοι από το Ρόκαλ γκρουπ, έβαλαν ως επόμενο στόχο τους, να πάνε μια DXpedition στο Ιράν (Περσία - EP). Το Ρόκαλ γκρουπ άρχισε όταν μια παρέα Βέλγων έβαλε στόχο το 2008, να ενεργοποιήσει το πιο σπάνιο νησάκι της Ευρώπης, το Ρόκαλ. Τελικά το κατάφεραν το 2011 αλλά πέρασαν τόσο καλά, που έδεσαν μαζί. Μεταξύ άλλων έχουν επισκεφθεί τη Δημοκρατία του Κονγκό (9Q50ON), το Κογκό (TN2T), και το Μπουρούντι (9U4U).
Αυτή τη φορά λοιπόν το γκρουπ είχε βάλει στόχο το Ιράν. Έτσι ο Πάτρικ έκανε αμέτρητα τηλεφωνήματα, έστειλε δεκάδες emails και γράμματα κι εκτός των άλλων έκανε και μερικά ταξίδια στο Ιράν ώστε να μπορέσει να πείσει την εκεί κυβέρνηση, να μας δώσει την άδεια για να εκπέμψουμε κι έτσι να έχουμε τη χαρά να προσφέρουμε ένα new one, μια ακόμη ραδιοχώρα στους απανταχού πεινασμένους DXers.
Με τη σειρά μου, ενώθηκα με το Ρόκαλ γκρουπ μετά από τηλεφωνική πρόσκληση του Πάτρικ, τον οποίο γνώριζα από παλιά, κι έτσι είχα την ευκαιρία να έχω μια μοναδική και αξέχαστη εμπειρία. Ξέρω ότι πολλοί από σας θα ήθελαν να είναι στη θέση μου και ειλικρινά σας εύχομαι να έχετε όλοι αυτή την ευκαιρία αυτή στο μέλλον. Η συμμετοχή σε μια καλά οργανωμένη DΧpedition είναι όνειρο ζωής για κάθε ραδιοερασιτέχνη.
)
Το Ιράν είναι μια από τις παλιότερες χώρες στη Γη, γνωστότερο σε μας τους Έλληνες ως Περσία. Όλοι γνωρίζουμε από το σχολείο, για τους Ελληνοπερσικούς πολέμους αλλά και για τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Είναι το 2ο μεγαλύτερο έθνος στη Μέση Ανατολή, με κάπου κοντά στα 80 εκατομμύρια κατοίκους. Δυστυχώς μόνο 13 από αυτούς είναι ραδιοερασιτέχνες ή καλύτερα μόνο 13 είναι οι ραδιοερασιτέχνες με άδεια να εκπέμψουν. Υπάρχουν δηλαδή περισσότεροι ραδιοερασιτέχνες, έχουν διακριτικά αλλά όχι άδεια να λειτουργήσουν τον σταθμό τους.
Παρότι το Ιράν να είναι γνωστό σε μας για τον αρχαίο πολιτισμό του, είναι περισσότερο γνωστό σήμερα για τα πολλά πετρέλαια που έχει, αφού είναι η χώρα με τα περισσότερα διαθέσιμα κοιτάσματα πετρελαίου! Στα νότια του Ιράν, στην είσοδο του Περσικού κόλπου και απέναντι από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στα περίφημα στενά του Ορμούζ, βρίσκεται ο προορισμός μας: το νησί Kish (Κις -AS166). Το νησί Κις πρωτοαναφέρεται στην ιστορία όταν ο Νέαρχος, ναύαρχος του Μ. Αλεξάνδρου, το κατακτά. Σήμερα το Κις είναι ζώνη ελεύθερου εμπορίου, παράδεισος για καταναλωτές, με μεγάλα ξενοδοχεία, εμπορικά κέντρα και τουρίστες που μάλιστα, δε χρειάζονται βίζα (σε αντίθεση με το υπόλοιπο Ιράν) για να το επισκεφθούν. Επιπροσθέτως, η εφημερίδα New York Times το 2010, το ανακήρυξε σαν ένα από τα δέκα ομορφότερα νησιά στον κόσμο!
Φυσικά εμείς δεν πήγαμε εκεί για να θαυμάσουμε τις ομορφιές του Κις αλλά για να βάλουμε τις κεραίες μας, να στήσουμε τους σταθμούς μας και να «παίξουμε», δίνοντας την ευκαιρία σε όλους για μια καινούρια ραδιοχώρα αλλά κι εμείς να απολαύσουμε το υπέροχο χόμπι μας. Η παγκόσμια ραδιοερασιτεχνική κοινότητα αγωνιούσε για το EP6T και είχαμε αυτό το συναίσθημα, πολύ πριν να φτάσουμε στο νησί.
)
Φτάσαμε στο αεροδρόμιο του Ιμάμη Χομεϊνί, στην Τεχεράνη (ένα σύγχρονο και μεγάλο αεροδορόμιο), τα μεσάνυχτα της Πέμπτης 15 Ιανουαρίου 2015. Ήταν μια πραγματικά δύσκολη και πονεμένη ιστορία να καταφέρουμε να περάσουμε τους ελέγχους στο Τελωνείο της Τεχεράνης. Χρειάστηκε να ανοίξουμε σχεδόν κάθε βαλίτσα (κι είχαμε 30!) και να εξηγήσουμε τι ήταν το καθετί που είχαμε μέσα! Έχω τη γνώμη ότι σταμάτησαν να είναι πολύ φορτικοί όταν ανοίξαμε μια βαλίτσα και είδαν να είναι γεμάτη με μερικά χιλιόμετρα σύρμα!!!
Βγαίνοντας έξω από το αεροδρόμιο, κι αφού βγάλαμε φωτογραφίες με τους πολλούς ντόπιους ραδιοερασιτέχνες που μας περίμεναν (θυμηθείτε ότι μιλάμε για τις πρώτες πρωινές ώρες), είχαμε την αίσθηση ότι τίποτα δε μπορεί να μας σταματήσει από δω και πέρα.
Παρασκευή πρωί και είμαστε στο ξενοδοχείο μας στο Κις, έχουμε όλα τα έγγραφα που χρειαζόμαστε και αρχίζουμε να τοποθετούμε τις κεραίες μας. Σύμφωνα με το σχέδιο, αν και ήδη είμαστε ξύπνιοι για περισσότερες από 24 ώρες συνεχόμενα, θα τελειώναμε αργά το απόγευμα της ίδιας μέρας.
Ξαφνικά ένας φύλακας έρχεται και μετά από πολλές ερωτήσεις και διαπραγματεύσεις με τον Μοχάμεντ, EP3MIR (που μας βοήθησε γενικότερα πολύ και ήταν μαζί μας όλες τις μέρες), μας διέταξε να σταματήσουμε. Χρειαζόταν την άδεια του αφεντικού του, προκειμένου να μας επιτρέψει να συνεχίσουμε, μιας και το οικόπεδο που βάζαμε τις κεραίες ανήκε λέει και σ' αυτόν και όχι μόνο στο ξενοδοχείο. Αλλά η Παρασκευή είναι αργία για τους Μουσουλμάνους. Κάτι σαν την Κυριακή τη δικιά μας. Δεν λειτουργεί τίποτα. Όπως έλεγε και ο Μοχάμεντ κάθε φορά που παρουσιάζονταν κάποιος: «Μίστερ Πάτρικ έχουμε ένα πρόβλημα». Έτσι χρειάστηκε να περιμένουμε ως το μεσημέρι του Σαββάτου να πάρουμε τη σχετική άδεια. Παρόλα αυτά δεν πτοηθήκαμε: βάλαμε μια κεραία στην αυλή του δωματίου, ετοιμάσαμε τα μηχανήματα (πέντε σταθμοί ήταν αυτοί) και βγήκαμε στον αέρα.
Είμαστε πλέον στον αέρα. Το pileup είναι σκληρό: πολλοί Ευρωπαίοι με πολύ δυνατά σήματα, πολλοί Ιάπωνες και Ρώσοι. Δυστυχώς κάνουμε λίγους Αμερικάνους με αδύνατα σήματα. Σαν να μην έφτανε αυτό, χάνουμε και το Σαββατιάτικο άνοιγμα για Αμερική αφού πήραμε την άδεια να συνεχίσουμε με τις κεραίες, ακριβώς τη στιγμή του περάσματος! Παρόλα αυτά είμαστε αρκετά αισιόδοξοι ότι όταν τελειώσουμε με τις κεραίες μας, θα έχουμε δυνατά σήματα και θα είμαστε σε θέση να δουλέψουμε τον καθένα. Άλλωστε έχουμε χρόνο.
Σύντομα έχουμε τοποθετημένες 3 Hexbeams (μία για τα 12μ, μία για τα 17μ και μία για τα 15 και 20μ). Τα 15 και 20μ δούλευαν με την ίδια κεραία συγχρόνως, μέσω ενός triplexer!!! Εκτός αυτών είχαμε μία 5 στοιχείων yagi για τα 10μ, δύο κάθετες μήκους 7,5 μέτρων σε φάση για τα 30μ, τέσσερις 10μέτρες κάθετες σε φάση για τα 40μ, μια κάθετη 18 μέτρων για τα 80μ και μία 26 μέτρων κάθετη για τα 160μ! Σαν να μην έφταναν αυτά, στήθηκαν μία beverage προς την Ευρώπη και τη Βόρειο Αμερική, μία λούπα K9AY προς την Ιαπωνία, και ακόμη δύο λούπες για να ακούμε. Το πιο φοβερό: βάλαμε κάπου 6 χιλιόμετρα ράντιαλς εκεί πέρα. Δεν έχω περπατήσει τόσο πολύ σ' όλη μου τη ζωή, όσο για να απλώσω τα ράντιαλς της 160άρας!! Μόνο η κεραία των 10μ και η K9AY στήθηκαν την Κυριακή. Όλες οι άλλες κεραίες, ολοκληρώθηκαν το Σάββατο το απόγευμα.
Εκτός από τις κεραίες, είχαμε ακόμη πέντε πλήρεις σταθμούς με ενισχυτές, interfaces, μεγάλης και μικρής ισχύος ζωνοπερατά φίλτρα, ένα σύστημα που διένειμε τις ίδιες rx κεραίες σε τρεις σταθμούς (40, 80 και 160μ), κομπιούτερς, κλπ.
)
Αφού τελειώσαμε με τις κεραίες, είμαστε πολύ κουρασμένοι, για να μην πω εξαντλημένοι. Παρόλα αυτά όμως, η αγωνία μας να τις δοκιμάσουμε και να τις χρησιμοποιήσουμε ήταν αρκετή ώστε να μας δώσει την ενέργεια να καθίσουμε στα ράδια και να "γεμίσουμε" τους αιθέρες. Τώρα πλέον όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα. Ο αριθμός των επαφών μεγαλώνει γρήγορα, τα pileups είναι πραγματικά μεγάλα, τα ανοίγματα στην Ιαπωνία πραγματικά πολύ καλά. Η Ευρώπη είναι ανοικτή όλη τη μέρα και αρκετοί σταθμοί από την Αφρική αλλά και τη Νότια Αμερική έχουν ήδη επαφή μαζί μας.
Όλα πάνε καλά; Όχι όλα. Δυστυχώς η διάδοση προς την Αμερική σε συνδυασμό μ' έναν τοπικό ηλεκτρικό θόρυβο που έχουμε, δε μας επιτρέπει να ακούσουμε τους Αμερικάνους. Τα σήματά τους είναι χαμηλά, της τάξεως των 3-5 μονάδων τις περισσότερες ώρες, κι εμείς έχουμε ηλεκτρικό θόρυβο που κάποιες στιγμές φτάνει ακόμα και τις εννιά μονάδες. Αγοράζουμε ένα ραδιοφωνάκι κι αρχίζουμε να ψάχνουμε να βρούμε την πηγή του θορύβου. Βρίσκουμε το μεγαλύτερο πρόβλημα να είναι στο διπλανό δωμάτιο. Αφού καταφέρνουμε να απαλλαγούμε από αυτόν το θόρυβο, ανακαλύπτουμε ότι υπάρχει κι άλλος λίγο μικρότερος (γύρω στις 5 μονάδες). Μετά από δυο μέρες ψάξιμο, ανακαλύπτουμε ότι το πρόβλημα είναι οι φορτιστές από κάτι ηλεκτρικά ενοικιαζόμενα σκούτερς. Δυστυχώς υπάρχουν πολλά τέτοια μαγαζιά γύρω μας που νοικιάζουν αυτά τα μηχανάκια στους τουρίστες για να τριγυρνούν στο νησί. Το χειρότερο είναι ότι τα βάζουν για φόρτιση αργά το απόγευμα και τη νύχτα. Την ίδια ώρα δηλαδή με τα ανοίγματά μας στη Βόρεια Αμερική. Το κοντινότερο μαγαζί του είδους απέχει μόλις 15 μέτρα από τη beverage και υπάρχουν κι άλλα στα 50 και 100μ.
Παρότι ο ηλεκτρικός θόρυβος ρίχνει το ηθικό μας και παράλληλα κουράζει πολύ τους χειριστές, προσπαθούμε πολύ να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Οι Ευρωπαίοι δεν είναι τόσο ευγενικοί ώστε να μας επιτρέψουν να δουλέψουμε με άνεση τους ΒορειοΑμερικάνους κατά τη διάρκεια των μικρών ανοιγμάτων τους. Μην ξεχνάμε ότι στην ουσία ακούμε την Αμερική μόνο όταν περνάει τις 5 μονάδες. Η ατυχία μας χτυπά ξανά και ξανά σ' αυτό το θέμα. Έχουμε δύο διακοπές ρεύματος (συνολικά 10 ωρών) και είναι και οι δυο στη διάρκεια ανοιγμάτων στην Αμερική. Ένας ενισχυτής που χάλασε κατά τη μεταφορά κι επιδιορθώθηκε από τον Χενκ ON4AHF, σταμάτησε να δουλεύει τις τελευταίες μέρες. Αυτό είναι που λένε οι Μουσουλμάνοι "Insha'Allah". Το πεπρωμένο δηλαδή που τελικά δε μας επιτρέπει να κάνουμε όσους Αμερικάνους θα θέλαμε.
)
Κι ενώ παλεύουμε ανάμεσα στα pileups και τις επισκέψεις του Θείου Μέρφι, έχουμε και την επίσκεψη πολλών Ιρανών φίλων και Αρχών. Προσπαθούμε να είμαστε στο ράδιο και παράλληλα να φανούμε και καλοί οικοδεσπότες. Τελικά ποιο είναι το πιο σπουδαίο; Το να κάνουμε μερικές περισσότερες επαφές ή να διαφημίσουμε τον Ραδιοερασιτεχνισμό στο Ιράν; Και είμαστε περήφανοι διότι καταφέραμε το δεύτερο. Το Ιράν δεν είναι ένας βράχος στη μέση του Ωκεανού. Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι. Έτσι θα έχουμε όλοι την ευκαιρία να κάνουμε ξανά και ξανά μια επαφή με τους Ιρανούς ραδιοερασιτέχνες ή άλλες DXpeditions στο μέλλον. Αρκεί να φανεί στις Αρχές η αλήθεια: ότι ο ραδιοερασιτεχνισμός είναι καλός, δεν κινδυνεύει η εθνική ασφάλεια από αυτόν και αντιθέτως μπορεί να βοηθήσει σε περιπτώσεις εκτάκτων αναγκών κλπ. Ο Dr. Fard, πρόεδρος της CRA (της Περσικής ΕΕΤΤ), άφησε ανοικτή και την πιθανότητα μελλοντικών DΧpedition αλλά και αναβάθμισης της θέσης των ραδιοερασιτεχνών στο μέλλον. Κατά την αναχώρησή μας, ήρθε να μας αποχαιρετήσει και ήταν σαφής: «η δεύτερη DXpedition θα είναι ευκολότερη για όλους με λιγότερα προβλήματα, η Τρίτη ακόμη περισσότερο, κλπ.».
Τελικά το πιο σπουδαίο επίτευγμα για μας δεν ήταν τα 68000 QSOs αλλά ότι φυτέψαμε τον σπόρο του ραδιοερασιτεχνισμού κι έτσι θα έχουμε σύντομα όλοι την ευκαιρία ν' ακούσουμε όλο και περισσότερους ραδιοερασιτέχνες από το Ιράν. Στείλαμε στο Ιράν βιβλία στα Περσικά, ώστε οι υποψήφιοι να μπορούν να μελετήσουν, ετοιμάσαμε τις ερωτήσεις για τις εξετάσεις αλλά το κυριότερο δείξαμε το δρόμο στον Dr. Fard και στη CRA, ώστε να οργανώσουν τον ραδιοερασιτεχνισμό στο Ιράν σε μια πιο φιλική βάση. Με αυτό τον τρόπο ήδη έχουμε 60 νέους ραδιοερασιτέχνες εκεί. Κάποιοι από αυτούς μας επισκέφτηκαν στο Κις. Έχουμε νέους φίλους εκεί, αλλά κυρίως ανθρώπους έτοιμους να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους για να ικανοποιήσουν τη ζήτηση για το EP.
Προσωπικά είχα την ευκαιρία να αποτελέσω μέρος μιας σπουδαίας ομάδας. Το Ρόκαλ γκρουπ αποτελείται από θαυμάσιους ανθρώπους. Είναι όλοι αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν, καλά οργανωμένοι κι έτοιμοι να μάθουν και να βελτιωθούν από τα πιθανά λάθη τους. Είμαι σίγουρος ότι θα τους ακούσουμε σύντομα κι από άλλα ενδιαφέροντα μέρη και είμαι περήφανος που ήμουν ένας από αυτούς σε τουλάχιστον μία προσπάθειά τους να προσφέρουν στην Παγκόσμια Ραδιοερασιτεχνική κοινότητα. Ως Έλληνας είδα πώς είναι να συνεργάζεσαι αρμονικά στα πλαίσια μιας ομάδας, κάτι που δυστυχώς χρειαζόμαστε βελτίωση ως Έθνος.
Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Πάτρικ ON4HIL γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να συμμετέχω στο EP6T, τον Χενκ ON4AHF γιατί οδήγησε περισσότερο από 250 χιλιόμετρα για μένα αλλά είχε και την υπομονή να με ακούει, τον Ρον PA3EWP γιατί με δίδαξε πώς να διαχειρίζομαι τα pileups και έδωσε απάντηση σε οτιδήποτε τον ρώτησα, τον Βιμ ON6DX για το κουράγιο που μου έδινε κατά τη διάρκεια της πτήσης από Τεχεράνη προς το Κις με ένα παλιό αεροπλάνο, τον Λουκ ON4IA για όσα κόλπα στις χαμηλές μπάντες με δίδαξε, τον Μαρκ ON6CC για τη συνεργασία του στο στήσιμο των υπολογιστών, τον Μαρκ ON4AMX γιατί ήταν ο τέλειος συγκάτοικος, τον Κάρλο ON4BR για τη θετική διάθεση που μετέφερε, τον Φράνκι ON7UR για την υπέροχη βέλγικη τιραμισού που μας πρόσφερε η γυναίκα του κατά την επιστροφή μας, τον Μοχάμεντ EP3MIR για την υποστήριξη σε όλο το project και τη φιλία του προς τον ελληνικό πολιτισμό και τον Dr. Fard για το ανοικτό μυαλό του και τον τρόπο που καλωσόρισε τον ραδιοερασιτεχνισμό στο Ιράν.