Met Virtualbox installeren we een tweede, ander Operating System

  

Aan het gebruik van een tweede operating system in een virtuele omgeving zitten een aantal interessante aspecten vast. Daarom is men al jaren doende met programma's die dat mogelijk maken: VMWare, Virtualbox en Xen zijn stilaan bekende namen. 
Wat zijn  concreet de voordelen?

Je draait een tweede Operating System op dezelfde PC zonder dat je daar een aparte partitie of een tweede HD voor nodig hebt. Het systeem wordt opgeslagen als een .vdi bestand. De virtuele computer is bovendien afgeschermd van de echte computer (isolatie)!  Daardoor kan bijvoorbeeld onderzoek naar computervirussen gedaan worden, zonder dat de computer (de 'host') wordt geïnfecteerd. Zelfs een "inbreker" komt in de virtuele ogeving terecht!
De virtualbox laat je ook toe een .iso versie uit te proberen vooraleer ze te branden op CD!

Een PC met Linux als primair operating system en Windows in een virtuele omgeving hoeft trouwens niet meer te kosten dan een regulier Windows systeem. Zo’n aanbod kan heel aantrekkelijk zijn voor mensen die overwegen over te stappen. Zij kunnen alle software voor Windows blijven gebruiken maar beschikken daarnaast direct over de flexibiliteit, en veiligheid van Linux, zeker als ze willen "internetten"!!

Het hoofdbesturingssysteem wordt de 'host' genoemd.
Het gastbesturingssysteem wordt de 'guest' genoemd.

In de voorziene programmapakketten van ubuntu zit standaard de "Virtualbox-Ose". Deze versie heeft een paar beperkingen: je kan met de muis niet "automatisch" heen en weer schuiven vanuit de virtuele omgeving naar het basissysteem en ook de USB-poorten zijn inactief. Toch raad ik mensen die een eerste poging willen wagen dit programma aan, het installeert zeer vlot vanuit synaptic en je kan het later even vlot terug verwijderen! In de opstartmenu van de PC krijg je te zien met welke kernelversie van linux je aan het werken bent, b.v. linux-2.6.24-23 generic. Kijk dan in synaptic (zoeken "virtualbox") wat er voorhanden is van VirtualBox-Ose en of daar de overeenkomstige kernel driver bij zit b.v. virtualbox-ose-modules-2.6.24-23-generic. Doe zonodig een "refresh", en om dat in het vervolg te vermijden kan je best "dkms" installeren. Dat programma houdt in het oog wanneer er met een nieuwe kernel wordt gewerkt en download de overeenkomstige kernel driver in de synaptic lijst. Wat er moet geinstalleerd worden is dan de voornoemde kernel driver en "virtualbox-ose", de binaries. Die twee moet je dus aanvinken voor installatie.  Door de installatie wordt er terzelfdertijd een nieuwe usergroup aangemaakt, nl. vboxusers. Het is nodig dat je zelf deel uitmaakt van die groep, dus moet je via  -> Systeem voorkeuren -> Beheer -> Gebruikers en groepen zorgen dat dat in orde komt. Je kan het sneller door in een Terminalvenster het commando te geven: 
sudo adduser "jouwnaam" vboxusers , als je daarna gaat kijken in /etc/group zal je zien dat je naam inderdaad vermeld is bij vboxusers.

En nu de praktijk:
Stel dat we onlangs een nieuwe linuxversie hebben gedownload onder vorm van een .iso bestand en vooraleer die te branden op CD zouden we het systeem graag eens virtueel laten draaien om te beoordelen hoe het eruitziet. Dat is nu net een van de interessante mogelijkheden die een virtuele omgeving mogelijk zijn. Niet alle .iso live versies zijn even  geschikt maar alvast de meest interessante. 

We starten VirtualBox op vanuit  het menu  -> Toepassingen  -> Hulpmiddelen  -> VirtualBox OSE. Het is ook mogelijk dat het terechtkwam in het menu  -> systeemgereedschappen.  Verder kan je het eventueel opstarten door in een Terminal-venster te typen: "Virtualbox &".
Hoe dan ook, we krijgen onderstaand venster te zien: 

 fig.1
Nu moeten we nadenken wat we gaan doen, een of andere linuxversie virtueel installeren en uittesten vanaf een .iso bestand dat  bedoeld is voor een liveCD-versie, of ineens een linuxsysteem of XP "vast" installeren op een virtuele harde schijf? Laten we beginnen met het eerste en we nemen daarvoor een recente versie van het fantastische "Damn Small Linux". De iso beslaat slechts 50 Mb en is in enkele minuten gedownload. Dat je daarmee over een kompleet operating systeem beschikt is eigenlijk ongelooflijk, maar goed, we willen het eens virtueel bekijken en uittesten. Zet het DSL.iso bestand op een logische plaats b.v. een map "DOWNLOADS" want je zal er moeten naar verwijzen.
Er zijn nog geen "virtuele machines" geïnstalleerd:  Click "NEW" , je krijgt nderstaand plaatje:
 
fig.2        Click "Next"
 
fig.3 
Type de naam die je zelf kiest en geef zo goed mogelijk het OS type, b.v. indien het gOS betreft, kies dan voor ubuntu, indien het DSL betreft kies Debian, indien debian niet in het lijstje vorkomt, kies gewoon Linux 2.6.
click "Next"
 
fig.4 
Hier moet je een hoeveelheid RAM voorzien voor je virtueel OS. Indien het een .iso betreft van bijna 700 Mb (b.v.ubuntu LiveCD) kies hier voor ongeveer 500 Mb.  Voor DSL en Puppy b.v. zijn 256 Mb meer dan voldoende.
 
fig. 5 
Hier zit een eigenaardigheid aan vast, we willen met ons .iso bestand werken en geen HD configuren, maar als je "Next" aanclickt krijg je een waarschuwing. Trek het je in dit geval niet aan en kies gewoon voor "continue"!!!

fig. 6 
Je krijgt nu een samenvatting te zien van  je basis-configuratie. click "Finish"
 
fig. 7 
Onze configuratie verschijnt nu in de linkerhelft maar we moeten nog zorgen voor een boot-volgorde. Met onze nieuwe configuratie "ingekleurd" clicken we nu op "Settings", we krijgen dan onderstaand beeld te zien.

fig. 8 
"General" is in orde, we gaan dan naar "Advanced".
 

fig. 9 
We vinken "Floppy" en "Hard Disk" uit en kiezen voor CD/DVD-R, dat lijkt wat eigenaardig maar we laten het systeem geloven dat het een reeds gebrand iso-beeldbestand betreft. In de linker marge kiezen we nu eveneens voor "CD/DVD-rom om het volgende beeld te krijgen.


fig. 10
Hier vinken we aan "Mount CD/DVD Drive" en "ISO-image File" en duiden het pad aan door te clicken op het kleine icoontje rechts.  Als je reeds op voorhand het .iso bestand in kwestie geplaatst had in de map  /.VirtualBox, dan zal het direct gevonden worden, maar het mag zich ook elders bevinden.  Na "OK" ben je klaar om het virtuele OS op te starten. Click daarvoor op  => Start

Het was een goed idee om een eerste poging te wagen met een recente versie van een DSL.iso.  Vermits dit slechts 50 MB bedraagt, is het snel gedownload en de resultaten zijn zeer goed. Als alles goed verloopt zal je een resultaat krijgen zoals hieronder. De eerste maal doet het vreemd aan dat je een "capture" moet uitvoeren om de muis in de virtuele omgeving te activeren.  Je kan terug naar buiten het virtuele kader met "Ctrl-rechts".

  

fig. 11

Je ziet op de afbeelding hierboven hoe we van in ubuntu een ander OS besturen dat zich in feite op de harde schijf bevindt onder vorm van een .iso bestand.  Het virtueel werken houdt bepaalde beperkingen in qua externe apparaten en ingangen, maar het laat alvast een beoordeling toe van het nieuwe besturingssysteem. Damn Small Linux (DSL) doet het "damned good" en je kan b.v. vlot internet-browsen met de snelle "dillo-browser"! (Degene die geopend is op bovenstaand voorbeeld)

Als je meerdere ,iso's wil testen moet je voor elk van hen de bovenstaande procedure herhalen.  In het opstartmenu zul je dan kunnen kiezen tussen de verschillende bestuurssystemen (OS) die geconfigureerd werden.

Hieronder zie je een voorbeeld van een virutele Puppy-linux versie. In dit specifieke geval moet je tijdens het opstarten op een bepaald moment een grafisch X-omgeving kiezen. Kies in dit geval voor "vesa"!


fig. 12
.iso bestanden van andere linuxversies doen het eveneens goed: b.v. gOS, een aangepaste versie voor mini-laptops, op ubuntu gebaseerd, en Mint, eveneens van de ubuntu-familie. Hun resoluties blijven voorlopig wel beperkt tot 800x600.
Met de .iso PLinuxOS is er een probleem omdat hij tijdens het opstarten van de live-versie al een naam en paswoord vraagt, en daar weet die virtuele omgeving blijkbaar geen raad mee.
Natuurlijk kan je ook kiezen een virtuele vaste installatie uit te voeren. Dat is interessant genoeg om het ook eens te proberen:

Vaste installatie op een virtuele harde schijf

Je moet goed voor ogen houden dat je die virtuele HD moet behandelen als een echte. Het .vdi bestand waarin die terechtkomt zal dan ook over de nodige ruimte moeten kunnen beschikken op de partitie van waarop we vertrekken met VirtualBox. Omdat iedereen nog wel ergens één Gb ruimte op overschot heeft zullen we voor een eerste voorbeeld weer gebruik maken van  DSL. Meer heeft dat mini-OS niet nodig om al indrukwekkende dingen te kunnen doen.
We starten opnieuw onze VirtualBox op en  gaan terug te werk zoals op de figuren 1 tot en met fig.4. Bij fig.5, waarop sprake is van "Create new virtual machine - Virtual Hard Disc" kiezen we dit keer voor "new".  Je zal de keuze krijgen tussen een vaste afmeting, b.v. 1 Ghz of "groeiende" afmetingen. We kiezen voor "vast".
De virtuele harde schijf is in feite niets anders dan een .vdi bestand dat je zal terugvinden op  ./virtualbox/...  in je homepagina.

We hoeven de iso niet eens te branden en vertrekken gewoon van de live .iso die we hierboven als "virtuele machine¨ hadden aangemaakt, m.a.w. we vertrekken van fig. 7 (zie hoger) met "Start" en bekomen na een paar minuten het beeld van fig. 11. Eenmaal de muis geactiveerd binnen DSL met "capture" of met de rechter Ctrl-toets, gaan we naar de balk onderaan en openen met "Aterm" een terminal venstertje. Vanaf nu begint het manuele werk:
- typ het commando "sudo cfdisk /dev/hda
- wanneer gevraagd wordt een zero table te starten typ "y"
- kies met de pijltoetsen voor "new" en "primary"
- kies een omvang voor het installatie-gedeelte, in ons geval b.v. 930 Mb (rest wordt swap)
- kies het type, linux is 83
- kies "bootable" en dan "write"
- wanneer gewaarschuwd wordt voor dataverlies, kies "yes" en OK
- Nu maken we nog een tweede kleine partitie, dus opnieuw "new" en "primary" is ok
- De omvang is gewoon het resterende gedeelte
- kies terug het type, swap is 82
- dit keer geen "bootable" maar weer "write"
- dataverlies weer "yes"en ok maar daarna "quit"

Hiermee is onze ruimte kaar voor installatie van DSL, we beginnen met het commando "sudo dsl-hdinstall"
- onze "target partition" is  hda1
- multi-user login: "y"
- journal file system: "y"
- last chance: "y"
- install bootloader: "y", type "g" (= Grub)
- reboot "y" en OK, waarschijnlijk draait het uit op een shutdown maar dat geeft niet want in het virtual opstartmenu moeten we nu in elk geval de .iso dismounten (via settings en "cd/dvd rom" uit de linker marge van fig.11). Dat is eigenlijk hetzelfde doen als de liveCDrom verwijderen na een installatie op een gewone harde schijf. We moeten ook de boot volgorde veranderen bij  -> Settings -> Advanced, want nu moet er worden opgestart vanop de (virtuele) HD.
Tijdens het heropstarten zal er gevraagd worden naar paswoorden voor "root" en gebruiker "dsl". Geef een voldoende lange combinatie. (minstens 8 letters, cijfers en tekens)
Eenmaal de installatie klaar, krijgen we weer een beeld zoals op fig. 11 maar deze keer beschikken we, hoewel het een virtuele schijf betreft, over een vaste installatie, dat wil zeggen dat we veranderingen kunnen aanbrengen en bijkomende programma's installeren, net alsof het een echte partitie of een echte HD zou betreffen.
Internetten lukt ook direct. We hebben zelfs keuze uit de Firefox browser of de meer eenvoudige maar snelle Dillo browser (degene die in een kleiner tabblad is afgebeeld op fig.11).

Op dezelfde manier kan je nu een tweede en derde virtuele installatie uitvoeren. Denk er evenwel aan dat grotere versies meer ruimte verwachten voor hun virtuele HD!
Niets belet ons trouwens om ook b.v. windows-XP virtueel te installeren. Je hebt dan wel al gauw een 6 tot 10 of meer Gigabyte van doen. Bovendien wensen we waarschijnlijk ook USB-mogelijkheden. Daarom zullen we dat appart behandelen in een volgende pagina.
 
 

Inleiding          Vorige pagina           Volgende pagina