Zamki Mazowsza - Gródek - woj. mazowieckie, pow. sokołowski, gm. Jabłonna Lacka
Źródło informacji: Zamki Mazowsza
- gród z XII w.
- zamek rycerski z XV w.?

Nazwa wsi Gródek, jak to słusznie zauważył już Zygmunt Gloger, pochodzi od [...] usypiska po zameczku, czyli gródku średniowiecznym [...]. Owe grodzisko - pisze A. Demiańczuk w pracy magisterskiej pt "Dzieje Gródka nad Bugiem..." - leży [...] na lewym brzegu Bugu, na wysokiej krawędzi doliny. Obiekt został poddany badaniom w 1958 r. (B. Gierlach) i 1968 r. (I. Górska). Zachowały się jedynie fragmenty wału długości ok. 200 m. Wnętrze grodu - dwie warstwy kulturowe, pierwsza z XII w., młodsza z XIV w. Na terenie grodziska znajduje się prostopadła do Bugu fosa. W pobliżu rzeki na południowym brzegu jaru widoczny jest zarys baszty na rzucie koła [...]

W źródłach pisanych Gródek wymieniany jest po raz pierwszy w 1401 r. To tu książę mazowiecki Janusz I wystawił dokument nadający Korczew niejakiemu "Preythorowi". W XVI w. i wcześniej wieś należała do wielkich książąt Litwy. Za króla Zygmunta Augusta znalazła się w rękach Radziwiłłów (tj. Mikołaja Radziwiłła Czarnego). W 1580 r. Gródek pozostawał jednak w dzierżawie biskupiej. 10 lutego 1587 r. zmarł tutaj biskup łucki Wiktoryn Wierzbicki, a dobra wróciły do Radziwiłłów (tj. Mikołaja Radziwiłła Sierotki). Od niego kupuje je na początku XVII w. biskup Wojciech Baranowski. Tym sposobem Gródek przez kolejne 200 lat aż do czasów III rozbioru był własnością Kościoła.
W czasie potopu szwedzkiego na początku 1656 r. przez Bug w Gródku przeprawia się sprzymierzeniec "Lutrów" - książę Bogusław Radziwiłł. Z tutejszej przeprawy skorzystał też 10 maja 1657 r. inny z pomocników Szwedów - książę siedmiogrodzki Jerzy Rakoczy, który nawet założył tu [...] na dłużej obóz dla odpoczynku i nadejścia opóźnionych taborów i piechoty [...]. W okresie pół wieku późniejszej wojny północnej wojska moskiewskie przywlekły na te tereny zarazę, na którą w 1708 r. zmarło aż 300 mieszkańców Gródka. Kolejna bolesna data to 1794 r., kiedy to oddziały carskie dowodzone przez Suworowa stoczyły pod Gródkiem potyczkę z Polakami.
Rok później przyszli Austriacy. Około 1808 r. odebrany bezprawnie Kościołowi majątek ziemski Gródek sprzedali oni hrabiemu Wincentemu Załuskiemu, mężowi Anny Grzybowskiej. W 1812 r. - jak podaje tradycja lokalna - miał biwakować we wsi wraz z oddziałami polskimi wchodzącymi w skład tzw. Wielkiej Armii Napoleońskiej - książę Józef Poniatowski. Co się zaś tyczy dóbr Gródek, to w 1825 r. Załuscy sprzedali je Andrzejowi Ksaweremu Chojeckiemu, a po śmierci tego w 1841 r. podzielono je pomiędzy spadkobierców. Byli nimi: wdowa Elżbieta, trzech synów - Artur, Władysław, Edmund i córka Cecylia. W 1880 r. po śmierci braci Chojeckich tj. Władysława (1873) i Artura (1877), córka tego drugiego sprzedaje Gródek Marianowi Lilpopowi. W 1892 r. tutejszy majątek kupuje Maria Iżycka, następnie dziedziczy go jej córka Janina, która wychodzi za mąż za Franciszka Godlewskiego.
W 1912r. od Godlewskich Gródek nabywa Dzwonkowski. Od 1915 do 1918 roku zarządzają nim okupanci niemieccy. W 1921 r. dobra przejmuje Skarb Państwa, który w latach 30-tych XX wieku przekazuje go w dzierżawę wdowie po Józefie Piłsudskim - Aleksandrze. W 1944 r. majątek zostaje rozparcelowany, a tzw. resztówkę przejmuje Państwowe Towarzystwo Opieki Społecznej.

Obecnie widoczne są resztki umocnień obronnych, fosa prostopadła do rzeki, zarys baszty, wykop piwnic; w południowo-wschodniej części wsi na lewym wysokim brzegu Bugu; wały ziemne otaczające wieś od północy i wschodu.