Spomenik žrtvama otkriven je 1. oktobra 1988. godine, a delo je vajara Vojina Stojića. Spomenik je postavljen na mestu gde se ranije nalazila najveća grobna raka na strelištu. Na vrhu spomenika se nalazi beli golub kao simbol mira. Danas je bivše strelište preuređeno u Spomen-park koga posećuju kako domaći tako i inostrani posetioci.

Ovo strelište je pre rata služilo kao strelišni prostor vojske Kraljevine Jugoslavije, da bi ga nemačke vlasti pretvorile u prostor za egzekucije onih koje su oni osudili na smrt.

Početak streljanja u okupiranom Beogradu vezan je najpre za lokaciju na Centralnom groblju, da bi se po rasplamsavanju ustanka za tu svrhu pronašao veći prostor za egzekucije.

Prema raspoloživim podacima streljanja u Jajincima su počela od jula 1941. kada je pogubljena prva grupa osuđenih Jevreja. Od tada, pa sve do početka uklanjanja nemačkih tragova zločina u okupiranom Beogradu, strelište u Jajincima bilo je strelište gde je za vreme okupacije streljano najviše osuđenika u čitavoj okupiranoj Srbiji.

Stelište u Jajincima je zvanično zatvoreno poslednjih dana decembra 1943. kada je počelo streljanje u Marinkovoj bari i Jevrejskom groblju, a u Jajincima je vršeno uništavanje dokaza. Poslednje žrtve streljanja u Jajincima bila su 55 Jevreja i 35 Roma koji su streljani 4. aprila 1944. kada su se pogasile lomače nakon poslednjeg spaljenog leša.