Caribbean Tour 1998

Door Ronald Stuy (PA3EWP)

We konden het niet laten, we bezochten het Caribbisch gebied voor het 4e jaar. Voorgaande jaren waren we actief vanaf: VP5, FG, J7, FM, J6 en 9Y4. Dit jaar besloten we naar Jamaica (6Y) en Cayman Brac (ZF9); een van de Cayman Eilanden. te gaan.

Peter PA3BBP kon dit jaar niet mee gaan omdat hij bezig is met zijn vliegbrevet. We konden geen vervanger vinden daarom besloten we met 2 personen te gaan t.w.: Rob PA3ERC and Ronald PA3EWP.

Om problemen te voorkomen hadden we van te voren onze licenties en import vergunningen geregeld. Onze toegewezen calls waren: 6Y5/PA3ERC, 6Y5/PA3EWP, ZF2RC/ZF9 en ZF2WP/ZF9.

Het doel van deze expedities was bijna hetzelfde als de voorgaande jaren:

• Europeanen werken op de lage banden (160 meter indien mogelijk).
• De WARC banden veel activeren
• 6 meter proberen
• Actief zijn in de hoofd modes (CW, SSB en RTTY)
• Iedereen van een QSL-kaart voorzien direct of via het bureau.
• Een Internet Web site met online foto’s en het log van de DX-peditie.
• 2 stations zoveel mogelijk gelijktijdig activeren

Om het bovenstaande te verwezenlijken hebben we de volgende materialen meegenomen:

• 1 x Yaesu FT990, 1 * Icom IC706MII
• 2 x Cushcraft R7000+
• 2 x portabele computers (een met modem voor internet)
• Software CT9 (K1EA) en RTTY 4.1 (WF1B)
• PTC RTTY/PACTOR controller
• Fiber mast, 10 meter lang
• 200 meters RG58 coax
• 300 meters koperdraad voor verticals, radialen, inverted L’s etc
• Ricoh RDC-2 Digitale camera

Hier volgt ons verhaal:

Op 27 augustus vertrokken we om 11.30 uur lokale tijd vanuit Holland met als bestemming Montego Bay Jamaica via Cuba. Na een klein oponthoud in Cuba door een zware onweerstorm kwamen we om 18.00 uur lokale tijd aan op Jamaica.

Zoals de vorige jaren hadden we al het papierwerk al vanuit Holland geregeld. We mochten bij de douane zo doorlopen nadat we de documenten lieten zien terwijl andere hun koffers moesten open maken. Na aankomst bij de villa hebben we een korte inspectie gehouden betreffende de ligging.

Omdat het al donker was bij aankomst hadden we besloten de antenne’s ’s morgens op te zetten. We hadden de zenders en de computers geinstalleerd en zijn toen vroeg naar bed gegaan. De volgende ochtend net na zonsopkomst 04.30 local time begonnen we de antennes op te zetten. Rond 10.00 uur hadden we beide verticals staan met een perfecte SWR. We waren klaar om de Tour te starten. De Icom IC706MKII heeft de mogelijkheid om ook op 6 meter te werken. Helaas was het voor ons niet mogelijk om een beam mee te nemen voor deze band, dus hebben we een dipool opgehangen op 10 meter hoogte mbv een fiber mastje.

Omdat het vrijdag was, en we het hele weekend actief wilde zijn, was het onze volgende taak om voldoende "Red Stripes" (lokaal bier) in te slaan om dit te kunnen overleven.

Om 18.00Z waren we klaar om te beginnen, de propagatie was helaas niet zo goed, we besloten door te gaan tot net na de Europeese greyline. We hadden toen bijna 1.000 QSO’s in het log staan.

De volgende dag merkte we dat de propagatie op 10 en 12 meter uitstekend was richting Noord-America. Rob gaf ook nog enkele stations een multiplier in de SCC RTTY contest. Gedurende deze dag hadden we ook nog een spannings uitval voor ongeveer 1 uur, deze tijd brachten we door in het zwembad met een heerlijke koude "Stripe"

Op zondag 30 augustus hadden we een hevige onweerstorm precies boven het eiland met erg veel wind. We waren gedurenden een half uur genoodzaakt om te stoppen en de antennes los te koppelen, dit om schade aan het apparatuur te voorkomen. Door de hevige wind is een van de tuipunten uit de grond getrokken en hierdoor was de vertical omgevallen. Het bovenste deel is door de val krom geworden, maar binnen een half uur stond de vertical weer rechtop.

Het was erg moeilijk om stations te werken op de lage banden door de QRN. We hadden getracht een beverages te plaatsen naar het noorden maar daar was geen ruimte voor. Dit terwijl 10 en 12 meter goed open waren. We hebben toen besloten meer aandacht te schenken aan de hogere banden.

Alex, PA3DMH onze webmaster, belde ons iedere dag om onze logs, foto’s en de laatste informatie betreffende de Tour te downloaden. De kwaliteit van de telefoonlijn in Jamaica was erg slecht (ruis en een diepe echo), en helaas konden de modems regelmatig niet synchroniseren. Hierdoor kon helaas onze web-site niet iedere dag bijgewerkt worden.

Japanse amateurs zullen nu wel tevreden zijn. We hadden voor de eerste keer in de Caribbean goede openingen naar Japan. Ronald heeft nog geprobeerd om RTTY op de WARC banden te activeren, hij was voor enkele uren actief maar de response was minimaal. De laatste dag op Jamaica hebben we heel erg veel gewisseld tussen de verschillende modes en banden, RTTY op 10 meter gedaan en enkele stations via RS12 satelliet gewerkt. We probeerden verschillende malen 6 meter maar dit zonder succes.

Op 7 september om 02.30Z werd ons laatste QSO (J69DS) gelogd in RTTY vanaf Jamaica. We waren zeer tevreden met het resultaat: 10.494 QSO’s, dit was ver boven onze verwachtingen. De volgende ochtend ruimde we de antennes op en maakte we ons klaar voor het vertrek naar de volgende bestemming Cayman Brac.

Om op Cayman Brac te komen moesten we eerst naar Grand Cayman vliegen. Grand Cayman is het hoofd eiland van de Cayman eilanden. Vanaf hier vlogen we via Little Cayman naar Brac. De bagage kon een probleem worden, maar we hadden geluk. Alle apparatuur en antennes konden met dezelfde vlucht mee. Na een paar uur reizen kwamen we om 16.00 uur locale tijd aan op Cayman Brac.

We hadden maximaal 3 uur de tijd om de antennes neer te zetten voordat de zon onder ging. Omdat onze bungalow aan het strand lag wilden we de antennes zo dicht mogelijk bij de zee zetten en uiteraard zo ver mogelijk uit elkaar. Dit was geen probleem de R7000+ stonden ongeveer 70 meter uitelkaar waardoor de onderlinge interference minimaal was. Net voordat het donker werd waren we klaar met de plaatsen van de antennes. Na een snelle maaltijd begonnen we aan onze 2e fase van de Tour. Dit jaar hadden we het weer voor elkaar om binnen 24 uur actief te zijn vanaf een ander eiland.

Tijdens de eerste avond hadden we al snel enkele honderden stations in het log staan. Het was voor ons een lange dag, we stopten vroeg en gingen naar bed. De volgende morgen werkte Rob een enorme pile-up op 10 en 12 meter naar Europa. We merkte dat ZF veel interessanter was dan 6Y. Zoals de voorgaande jaren was 30 meter erg druk de eerste dagen. Rob stopte meerdere malen de pile-up op 30 meter omdat stations er een puinhoop van maakte. Gedurende de Europeese greyline werkte Ronald op 80 meter, de QRN was hevig maar de signalen waren ook erg hard, velen stations werden gelogd.

We besloten om een dipool voor 40 meter op de fiber mast van 10 meter lang te plaatsen om een beter signaal te krijgen. De voet van deze mast stond tijdens vloed in de zee, de dipool hing boven het zoute zeewater en werkte perfect. We maakte ook een kleine beverages van ongeveer 70 meter lang naar het noorden. Deze beverages functioneerde helemaal niet, waarom weten we nog steeds niet. Omdat we maar met zijn tweetjes waren was het moeilijk om elke avonds/nacht actief te zijn. We probeerde het zoveel mogelijk te verdelen. Rob was hoofdzakelijk actief op 30 en 40 meter terwijl Ronald zich concentreerde op 80 meter tijdens de Europeese grey-line.

Het was niet onze bedoeling om de WAE contest mee te doen omdat we te weinig hardware (beams en power) bij ons hadden. We probeerden toch nog actief te zijn, het was zeer moeilijk om een schone frequentie te vinden om stations een multiplier te geven. Waarschijnlijk was de QRM te erg in Europa waardoor ze ons niet hoorden.

Zondag morgen had Ronald meer geluk, hij werkte in een korte tijd iets meer dan honderd stations op 20 meter.

Ook vanaf Cayman Brac werkte we erg veel Japanners op verschillende banden. Tijdens onze greyline waren 30 en 40 meter de optimale banden terwijl 12, 15 en 17 meter optimaal waren tijdens hun grey-line. Sommige Japanners werkte ons 5 maal op verschillende banden/modes. Het was een zeer leuke ervaring om een Japanse pile-up te werken.

Elke middag was 10 en 12 meter uitmuntend open naar Noord-America. Soms was het mogelijk om meer dan 200 QSO’s per uur te werken als niet iedereen elke keer naar je naam, QTH enz bleef vragen. Sommige maakten de opmerking dat niet toegestaan was om een contest te draaien op 12 meter, of dat we te snel werkte, of we moesten iedere keer onze naam, qth, naam van de hond, creditcard nummer etc geven tijdens elke QSO (zouden ze het nou nooit leren…).

Op Cayman Brac hadden we dezelfde problemen met de modemverbinding naar Nederland. In totaal waren er maar 3 succesvolle file-transfers. Helaas was Alex die week ook enkele dagen naar het buitenland voor zijn werk waardoor de web-site enkele dagen niet bijgewerkt werd. Toen hij weer terug was is het niet 1 keer gelukt om de bestanden over te sturen.

Omdat er erg veel Top band verzoeken waren hebben we de 40 meter dipool omgebouwd naar 160 meter. We werkte maar 11 Noord-Amerikaanse stations, de QRN was heel erg. Na 2 nachten hebben we de dipool weer omgebouwd naar 40 meter.

Veel Europeanen vroegen om 40 meter SSB. Rob werkte op het einde van de Europeese greyline ongeveer 75 stations op 40 meter SSB. De volgende ochtend werkte Ronald nog eens 300 Europeese stations op deze band in SSB. We luisterden regelmatig split op de frequentie voor de USA maar bijna niemand antwoorde.

Zaterdag 18 september om 21.00Z logde we het laatste station tijdens deze Tour. Het was QSO nummer 14.137. We hadden op dat moment nog 2 uur daglicht om de antennes af te breken. We genoten hierna van een mooie zonsondergang op Cayman Brac met een heerlijk koud biertje. Na het avondeten zijn we het apparatuur gaan inpakken en maakte we ons klaar voor ons vertrek de volgende ochtend, we gingen vroeg naar bed.

De volgende dag zou een dag van reizen worden. Om thuis te komen moesten we van Cayman Brac naar Grand Cayman, van Grand Cayman naar Jamaica en van Jamaica naar Amsterdam. De totale reis duurde inclusief een 8 uur vertraging op Jamaica 33 uur. Tijdens onze 8 uur vertraging op Jamaica hebben we ons goed vermaakt in Jamaica Holiday Inn met het drinken van Stripes.

In totaal hebben we 24.631 QSO’s gelogd tijdens de Caribbean Tour 1998. We maakte meer contacten dan het voorgaande jaar met 3 operators (met bijna 24 uur bezetting per dag). Het was leuk om meer dan 1.100 Japanse stations te werken. In het algemeen heeft iedereen zich goed gedragen op de banden, we wilde alleen dat meer stations onze naam, QSL-manager en de naam van Rob zijn hond wisten.

Wat erg opviel was dat in het bijzonder Zuid-Europeese station je telkens aanroepen met de laatste 2 letters van hun call. Dit vertraagd de pile-up enorm, zeker als ze na het uitwisselen van het rapport niet eens hun volledige call herhalen, volledige calls is veel beter.

Volgend jaar willen we de dx-peditie team uitbreiden met meer (internationale) operators, waardoor we meer hardware mee kunnen nemen en meer kunnen slapen.

Voor meer informatie kan je onze home-page bezoeken op het internet:

http://www.muurkrant.com/pi4com/index.html

Tot volgend jaar vanaf ….

Rob PA3ERC en Ronald PA3EWP.